ben babamın ağzından dinledim o zaman görevinin adına dair bir bölük bulunmadığı için gizli görev olduğunu öğrendiğinde mutlu olmuş şehit olacağım düşüncesi ile ve sınırda (şırnak'ta galiba yalan olmasın) görev yapmış çadırda yerde ince bir bez üzerine yattığı baya baba yiğit halinden eser kalmadan kemikleri çıkana kadar zayıfladığı günlerden bahsetti, ki zaten evlenmeden öncede garibanmış babam kimsesi yokmuş o psikolojiyi atlatacak bir tanıdığından mektup dahi almadığını anlatırdı bana severek dinlerdim
allah tüm polisimize askerimize güç kuvvet versin
ona yar ve yardımcısı olsun, onları korusun
bu aralar kafamı aşırı derecede kurcalayan olay.
boşu boşuna yaşıyormuşum gibime geliyor.
okul bitince ne olacak mesela? siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler diplomasını alsam ne olur daşşağım olmadıktan sonra.
gidip tecili bozdurup kendimi özel kuvvetlere feda etmek gibi bi düşünce beynimi yiyip bitiriyor.
bomboş günler geçirmektense inandığım değerler uğruna mertçe çarpışmayı yeğlerim.
0
gel bozdur benim gibi. ağustos'a yetiş, beraber elele gidelim. <3 - osuranbaykus 19.05.2017 00:42:09 |#3473054
0
mekatronik mühendisliğini son sene bırakıp hava harp okuluna girdi kuzenim o da senin gibi düşünüyordu. zorlanırsın ama o üniformanın gururu mutluluğu yeter inşallah hayırlısı olur senin için - bayangözlük 19.05.2017 00:43:45 |#3473021
0
aga bilmiyorum ya. çok zor bi karar çünkü ölene kadar yapmak gibi bi plan var kafamda. anne baba olayı da var. - derbeder55 19.05.2017 00:44:19 |#3473061
babamın mesleğidir, kolay değildir.
24 yıl çalıştı sanırım, gördüklerinden hiçbir zaman bahsetmedi. askerlik anılarını bile anlatmadı hiç.
annemle evlediklerinde bitlis’te görev yapıyormuş babam. annem de gitmiş yanına, mecbur. annem 3 çocuğunu düşürmüş, korkudan. top, tüfek sesleri susmazmış.
2 yıl da şırnak’ta görev yaptı. bizi götürmedi o zaman, çocukların eğitimi aksamasın diye. gittiğinde ben 5. sınıftaydım, kardeşim 3. sınıfta. müsait olsa da msn’de görüşsek diye beklerdik. anneme mesaj hakkı geldiğinde mesajların hepsini babama atardık.
ben herhangi bir şeye kızdığımda, kırıldığımda babamın pijamalarına sarılır ağlardım. öyle uyurdum.
3 ayda bir izne gelirdi sanırım. ben babamı bildim bileli kilosu hep 100 küsürlerde olurdu. i̇zne geldiğinde 85-90 arasıydı. “bu zayıf adam babam olamaz” derdim, annem de babam da gülerdi.
neyse ki çok şükür sağ salim emekli oldu. 6. yılı sanırım. askerliği hiç özlemiyor, kendisinin dediğine göre. evde askerken giydiği kıyafetlerden biri bile yok şu an.
allah tüm askerlerimize yardım etsin, hepsi sağ salim evine dönsün inşallah. babam gibi bu işi meslek haline getirenler de sağ salim emekli olur inşallah.
hepsine kolay gelsin!
3
şunu eklemeyi unuttum: ben bunları benim açımdan yazdım. eminim ki annemin ve babaannemin gözünde daha da zordur askerlik. - defender of the universe 06.03.2018 12:34:13 |#3567645
1
+
-entiri.verilen_downvote
adalet ve eşitliğin olmadığı ülkelerde meslek olarak yapılıyorsa eğer, sadece ve sadece otoriteye uşaklık edip legal hırsızları korumaktır! bunun emir kulu olmak veya çaresizlikle ise zerre alakası yoktur! çünkü bir insanın rızkından korkması, aşağılıkçadır! zira insan, onur‘u için yaşar. ve sadece kendi vicdan‘ına hesap verir!